Yazar arşivleri: ozzs

Ben bu hayattan hiçbir şey anlamadım, anlamıyorum gerçekten anlamıyorum. Üç günlük yalan dünya. Eğer sevip sevilmeyeceksem ne işim var benim burada. Onu hayatıma uğratıp ömrüme ömür katan ve sonra geri alıp ömrümden ömür eksilten kaderinde vardır bir bildiği demeye, dilim varmıyor ama çaresizim. Sanırım nasibi dert olan, nerede olsa, nereye gitse, ne yaşasa bir önemi“Kovalıyor” yazısının devamını oku

Sevdaya dahil değil artık hiçbir şey. Sadık kalınmıyor verilen sözlere, yeminler kolayca bozuluyor. Emekle kazanılmıyor sevdalar. Kimse bir Mecnun gibi, Ferhat gibi, sevmiyor kadınını. Ve kimse bir Leyla kadar, Aslı kadar sevdasına sadık kalamıyor. Çok sevmelerin devri kapandı. Gidenin hosça kaldığı, gelenin hoşgeldiği devir artık bu devir. Güzel sevenlerin kendini çirkin hissettiği, çirkin sevenlerin kendini“Güzel Sevenler” yazısının devamını oku

Bir gece alıp başımı gitsem diyorum. Bir deniz kenarı mı olur bir dağ başı mı olur bilmeden. Kaçsam bu kalabalıktan. Bir yer bulsam kendime düzenli yaşamalardan uzakta bir yanımda şehrin ışıkları bir yanımda kucak dolusu yıldızlar. Hiç düşünmesem yarını. Sonra unutsam gecenin karanlığını ve tüm sıkıntısını hayatın. Bıraksam kendimi mutluluğa… Yapsam tüm bunları anılarım durur“Alıp Başımı” yazısının devamını oku

Dışardan çok belli etmiyor olsam da içimde çaresiz bir mücadeleyle debelenip duruyorum. Korkunun çaresizliği bu. Ya en güzel yıllarım geride kaldıysa ya bundan sonra yaşadıklarım hep anlamsız olacaksa. Sanki şu hayatta benim de yerim olduğuna inanmaya çalışmak, solak olduğum halde sağ elle yazmaya çalışmak gibi. Tüm bunlara rağmen sanırım en kötüsü de artık genç bir“Debelenmek” yazısının devamını oku

Karşısına çıkmış her soruna bir çözüm üretmiş insanoğlunun en büyük çaresizliği zamana karşı. Bazen öyle kötü günler geçiyor ki insan zaman akıp geçsin istiyor. Bazen de öylesine güzel günler oluyor ki insan zamanı durdurmak istiyor. Evet zamanı durdurmaya gücümüz yetmesede, zaman elimizden daima anılarımızı alamıyor. Bu kurban bayramında ben yine üç sene önceki kurban bayramına“Zaman” yazısının devamını oku

Toparlandım sandıkça her şey tekrar yerle bir oluyor ve ben artık sürekli aynı yere dönmekten çok yoruldum. Mutlu olabilmek için binlerce sebebim varken anılarıma takılı kalmış haldeyim. Bu duygusal kimliğim neden biraz da olsa kendini düşünmüyor. Neden tüm olan bitenleri içime atıyorum? İnsan en ağır hasarları bir sevdiğinden ayrı düşünce birde kendi kendiyle kavga edince“Hasarlar” yazısının devamını oku

Düşünüp düşünüp duruyorum ve aklım almıyor; onu ben ezberimden çıkmayan bir şiir gibi içimde tekrar tekrar yaşarken, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, düşünemez, bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir? Yere çöküp bağıra çağıra daha fazlasına dayanamıyorum diye ağlamak“İnceden İnceye” yazısının devamını oku

Bazen kaybetmemek için fedakarlıklar yapıp yinede kaydediyoruz ya, sonra “ben nerede hata yaptim?” Diye düşünüp kendimizi sorguluyoruz ya hani. İşte o hatayı davranışlarımızda değil, yüreğimizde aramamız lazım. Çünkü biz, sadece sevdik belki de hiç hak etmediği kadar çok sevdik! Hepsi bu… İnsanı en çok üzen, en çok sevdikleri oluyormuş… Günlerdir uyuyamamanın nedeni bir zamanlar birlikte“Biz” yazısının devamını oku

Siz hiç sevdiğiniz kişinin başkasını sevişini izlediniz mi? Ben izledim! Hissettiklerim hakkında konuşmak inanılmaz zor, çünkü çok üzgünüm. Kimse sesimdeki çatlağı, gözlerimdeki hayal kırıklığını, içimdeki acıları farketsin istemiyorum. Ağırlaştı her yanım. Koca bir yük gibi hissediyorum kendimi. İnsan neden kendine ağır gelir? Ona şöyle kocaman sarılsam tüy gibi hafiflerim aslında. Ağlaya ağlaya sarılasım var. Ona“Yük” yazısının devamını oku

Ben bu yaşımda anca anladım; hiç kimse sevilince sevmiyor, özlediğinde özlemiyor, beklediğinde gelmiyor, kafanı yastığa koyup gözlerini kapatamadığın an dank ediyor ve anlıyorsun. Senin için çabalarım, emeklerim, dertlerini dert edinişlerim beni sev diye değildi, seni seviyorum diyeydi. Benim tek bir derdim sana çok geldi… Her şeye rağmen, benim gönlümü tek bir sözle bile alabilecekken, böyle“Yarım” yazısının devamını oku

Dünyadaki en sinir bozucu duygulardan biri, söyleyecek çok sözünün olup da bunu kelimelere nasıl dökeceğini bilememek olmalı. Oldukça uzun zamandır yazarak kendimce sinir bozucu bulduğum bu durumu pratikle ortadan kaldırmaya çalışıyorum. Buna rağmen hala hislerimi tam anlamıyla kelimelere dökemiyorum. Hislerimi kelimelere tam anlamıyla dökemedikçe de yazmanın merhem etkisinden faydalanamıyormuş gibi hissediyorum. Yazılara dökülen düşüncelerin, anıların,“Paradoks” yazısının devamını oku

Babamsız geçen bir babalar günü daha. Zamanın merhem olmadığı, olamadığı ve muhtemelen olamayacağı bir acı. Her geçen gün içimde artan özlem. Baba, biliyor musun? Senden sonra, senli fotoğraflara hala bakamıyorum. Baktığım an boğazım düğümleniyor ve göz yaşlarımı tutamıyorum. Sensiz günler geçiyor ama hiçbir şeyin tadı aynı değil. Sen ve annem benim bu dünyadaki en büyük“Babam” yazısının devamını oku