Yazar arşivleri: ozzs

Hayatım boyunca benimsemek istediğim tek bir motto var, o da “Biriktirebildiğin kadar anı biriktir.” Anı biriktirmek muhteşem bir duygu, insana geri dönüp baktığında yaşadığını hissediren ender durumlardan. Ama tabi yaşanılan ve biriktirilen anılar ne kadar güzel olursa olsun, onları düşünmek, hatırlamak o kadar iyi gelmeyebiliyor insana. Ben mesela, iki sene önce bu hafta belki de“Anı Biriktirmek” yazısının devamını oku

Tüm düşüncelerimizi, hislerimizi, duygularımızı, yaşadıklarımızı, hayallerimizi kendi dünyamızdan kendi bakış açımızla anlatmak yani “yazabilmek” ne güzel bir olgu. Yazmak çok güzel ama yazarak anlattıklarımızı yaşamak, tüm bu yükleri taşımak yazmak kadar kolay ve hoş değil. Hatta bazen yazmak bu yükleri bir nebze hafifletiyor fakat size soruyorum, bir insan uykusuz geçen geceleri, bir şekilde uyuyunca da“Yazmak” yazısının devamını oku

Uzun zamandır hissettiğim hisleri metaforik olarak sanırım en iyi anlatan cümle, “Dipsiz bir kuyuya düşmek”. Üstümde her an yere çakılacak olmanın verdiği korku ama çok uzun zamandır düşememiş olmanın verdiği bilinmezlik var. Bu bilinmezlik öylesine can sıkıcı ki artık neredeyse bile isteye dibe çakılmak ister gibiyim. Çakılırım, akacak kan akar, kırılacak kemik kırılır, yanacak can“Dipsiz Kuyu” yazısının devamını oku

Tam iki sene önce bu zamanlar senle beraber Beypazarı keşfine çıkmıştık. Çok sıcak, samimi bulmuştuk. Ara sokaklarda kaybolup bol bol fotoğraf çekmiştik. Rengarenk eski bir ev vardı. Orada onlarca fotoğraf çekmiştik. Sağ dön sola dön yukarı bak aşağı bak demelerin hala kulaklarımda. Ben anı yaşa sözünü yanlış mı anladım acaba? Belli anılara takılı kaldım, dönüp“Nereden nereye” yazısının devamını oku

Sensizlik ruhumun zindanı oldu. En derinlerde güneşsiz, ışıksız çok üşüyorum, güneşi özledim. En çokta seni. Aslında sadece seni. Sende beni özlüyor musun, hiç aklına geliyor muyum? Anılar zindanda dahi rahat bırakmıyor beni. Hepsi bir yandan çekiştirip duruyor. Defolup gitmelerini söyledim ama dinleyen kim. Gitmedikleri gibi daha da tepeme çıktılar. Anılara takılmak korkak işiymiş! Çok doğru“Ödeşirdik” yazısının devamını oku

Artık iyi olma eylemine çok ama çok uzaktayım. Ne yaparsam yapayım bir çıkış noktası bulamıyorum. Yolun sonunda ışığı hiçbir şekilde göremiyorum. Kendim çözmeye çalıştım olmadı. Yardım aldım yine olmadı. Zihnimdeki yaraların merhemini bulamadım. Bu yaraların zamanla oluşturduğu düşünceler artık ruhumu öylesine tüketti ki bu tükenişi en küçük zerreme kadar hissederek yaşadım. Artık dayanacak gücüm kalmadı.“Alabora” yazısının devamını oku

Ne üzmek istedim seni. Ne de üzmek istedim kendimi. Çok çalıştım gitmeye de kalmaya da. İkisi de aynı acı. Sorsalar ben çok iyiyim. Sadece hayatım bok gibi, sevdiğim insanları kaybediyorum, gitme diyemiyorum, uyuyamıyorum, özlüyorum ve yoruldum. Öyle sessizce öldüm ki defalarca, hiç bir zaman anlaşılmadı yokluğum. Sessizliktir belki de beni tanımlayan, sessiz geldim, sessiz giderim.“Öyle” yazısının devamını oku

Hayalini kurduğum ve sahip olmak istediğim hayata çok ama çok kısa bir süre, altı kadar sahip oldum. Böylesine bir hayatın mümkün olduğunu görmek, bunların sadece kafamda kurduğum ütopik bir dünyadan ibaret olmadığını öğrenmek inanılmaz bir mutluluk. Öylesine büyük bir mutluluk ki insanı bir o kadar da korkutan cinsten. İnsan bu kadar mutlu olunca en büyük“İstifa Ediyorum” yazısının devamını oku

Hep şuna inandım. Birbirini hakkıyla, hiçbir menfaat gözetmeksizin seven iki insanın el ele vererek sağ çıkamayacağı yangın yoktur. Şayet biri yanmışsa, diğeri elini bıraktığı içindir. Sen benim elimi bıraktın ve ben yandım. Yanmama rağmen tek kelime etmedim. Ama şimdi görüyorum ki yanmak bile benim suçum. Ben o eli hiç bırakmadım. Benim sevgimi gösterme şeklim buydu.“Kül” yazısının devamını oku

Bir kişiyi bir insan nasıl olurda bir saniye bile aklından çıkaramaz. Bunu bizzat yaşamasam ve biri bunu bana yaşadığını anlatsa sanırım asla inanmazdım. Belki ben anlatsamda bana kimse inanmaz. Fakat bu böyle. Kendimce senaryolarlar oluşturdum. Önce daha zamanı var diyordum zaman geçti, hiçbir şey değişmedi. Hiç haber almazsam unuturum dedim ama haber almayınca daha kötü“Çözümsüz” yazısının devamını oku

Sürekli uzaklara dalıyor gözlerim, çünkü sen uzaklardasın ve bu özlem içimi yakıp kavuruyor. Sensizim ama seni bastırdım göğsüme. Her soluk alıp verişimde sen büyüyorsun içimde. Tükendim artık, yoruldum. Sen gönül yorgunluğu nedir bilir misin? Gökte yıldızın kalmıyor, kendi gölgen bile saklanıyor senden, en sevdiğim şarkılar boğuyor, pencerem sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri cezaya dönüşüyor. Artık“Kim Bilir” yazısının devamını oku

Öylesine konuşmaya, paylaşmaya ve anlaşılmaya ihtiyacım var ki bu aralar anlatamam. Fakat bildiğim tüm kapılar yüzüme kapandı ne yazık ki. Hal böyle olunca yıllardır kullanmadığım bir uygulama aklıma düştü. Adı “Slowly”. Bu uygulama sayesinde tüm dünyadan mektup arkadaşları edinerek paylaşımlar yapabilirsiniz. Eğer biraz şanslıysanız belki anlaşılabilirsiniz bile. Anlaşılmak öylesine bir umut ve beklenti ki insan“Mektup” yazısının devamını oku