Yazar arşivleri: ozzs

Kendi duygularımla, düşüncelerimle ve vicdanımla verdiğim savaşı sanırım kaybettim. Böyle düşünmemdeki başlıca sebep artık kendimden iğrenir noktasına gelmiş olmam. Kendi kendimi istenmeyen insan olarak ilan edeli çok oldu. Artık yaşama ve insana dair güzel olan hiçbir şeyi hakettiğimi düşünmüyorum. Eskiden aynaya baktığımda sadece hoşnutsuz bir şekilde kafamı çevirirdim ama artık aynaya dahi bakarak kendimle yüzleşmek“Öz Mağlubiyet” yazısının devamını oku

Bir ıslak mendil ya bir tane ıslak mendil insanı altüst edebilir mi? Ediyormuş bugün bunu da öğrendim. O ıslak mendil gülüşlerini düşürdü aklıma, oturdum seninle göz göze, hayalinle ben diz dize. İki çay söyledim bize. Sensizlikte sen vardı, anılar gezdi kanımda. O an anladım ki kaybettiklerimi unutacak kadar güçlü değilim. Anlatsam dile düşürsem bir dert,“Islak Mendil” yazısının devamını oku

Kurşun olsa kaçmam, ateş olsa sakınmam dedim. Önce delik deşik oldum sonra küle döndüm. İçime en derinime dokundun, ağlayamadım. Zoruma gitti, konuşamadım. Beni hep bilmediğim yerlerimden kırdın, uzanamayacağım yerlerimden yaraladın. Ben bunca zaman bütün düşüşleri ezberlemiştim ama sen, ezberlerimi bozdun. En kötüsü de sen benim umut etme gücümü aldın elimden…

Son zamanlarda çok fazla kilo aldım. Gardrobumda bana olmayan ama hala ilk günkü kadar temiz ve güzel kıyafetler var. Dedim ki bunlar bana olmuyor bari iş görsünler ihtiyaç sahibi insanlara verelim. Açtım gardrobumu tek tek elbiselerin ceblerini kontrol ediyorum. Böyle durumlarda genelde cepten unutulmuş para çıkar ufakta olsa bir mutluluk verir insana. Eski montumu kontrol“Bahçeli” yazısının devamını oku

Üstünden ne kadar zaman geçerse geçsin, ayrılık acısı diye bir şey var bu hayatta. Kendisini gerçekten tamamlayan birini bulan çok az, bulup onu kaybeden daha az. Dolayısıyla nam salmamış bu acı, kimseler bilmiyor. Kanamıyor diye acıtmıyor sanmayın, kabuğunu soyuyor insanın; tüm güzelliklerinizi kazıyıp çırılçıplak ortaya seriyor. Birlikteliğin örttüğü tüm kusurları ayrılık sergiliyor. Hem de öyle“Kazın Ağayı” yazısının devamını oku

Belediyeye öfkeliyim, belki de öfkemden üzerimde her zamankinden farklı bir ağırlık var ve bir sonbahar akşamında soğuk rüzgara karşı yürüyorum en güzel en özel anılarımın olduğu parkta. Zihnimde yeniden yaşamak için tüm o güzel anıları, durdurmak istiyorum geçen zamanı. Yıktılar, onunla birlikte el ele yürüdüğümüz tüm yürüyüş yollarını. Sözde yeniliyorlar. Peki ya anılar. Onlar ne“Şahit” yazısının devamını oku

Sormak istiyorum, çok merak ediyorum, siz hayatın bu bel büken, bitmek bir yana, sürekli artan yükleri altında nasıl yaşıyorsunuz? Bir ben miyim tüm bu yükler altında ezilen? Siz nasıl yaşıyorsunuz? Yanlışı nerede yapıyorum, ne olur söyleyin bana. Hayatın içindeki yalanlar, hastalıklar, ayrılıklar, özlemler, ölümler… Bunlar bir tek bana mı yük? Batan ve ertesinde doğan güneş“Yükler” yazısının devamını oku

Herkes sadece edebiyatında aşkın, sevmenin. Instagram ve benzeri ortamlarda meşhur sözleri paylaşarak sevgi ve aşk gösterisinde bulunuyorlar. Kimseyi eleştirmek bana düşmez ama ya ben bilmiyorum sevmeyi ya da onlar… Her sabah onunla uyanmak, günün her anı onu düşünmek ve bir saniye bile akıldan çıkarmamak, özleyecekse özlenen, sevecekse sevilen demeden karşılıksız her daim özlemek ve sevmektir“Aşkın Edebiyatı” yazısının devamını oku

Yalnızdım ben. Hem de çok yalnız. Yalnız kalmamak için fotoğraf çeker, çektiğim fotoğrafları içime asardım. Yetmezse şarkılara takılı kalırdım. İnsanlardan uzak, yalnız kalmayı öğrendim… Sonra en uzaklarda bir gün sen geldin. Gelmenin bir insan için ne demek olduğunu öğrendim. İlk önce seni, sonra seni, en son olarakta yine seni düşünmeyi öğrendim. Yalnızlığı seninle unutmayı öğrendim.“Öğrendim” yazısının devamını oku

Yırtık cebimde tüm hayallerim, bitti sanıyorum bitecek sanıyorum, bitmiyor, sadece bazen belki bugün ki gibi güneşli bir günde veya arkadaşlarınla kalabalık bir akşamda geçtiğini sanıyorsun ama geçmiyor esasında. Asla bitmiyor… Acı hep orada. Fakat asıl acı anlattıklarım değil, anlatamadıklarım… Asıl acı bana anlatılamayacak kadar büyük acılar yaşatmış insana, gönül vermiş olmam olmalı…

Kendisini konuşarak değil, yazarak değil, susarak anlatmayı öğrenmiş biriyim ben. Cüsseli, heybetli laflardan hep ürktüm, kırılgan ve narin sessizliklere sığındım. Nihayet hem paramparça oldum hem de anlaşılmadım. Oysa tek isteğim sevmek, sevilmekti. Sevmek güzeldi ama gerçekten seven bir çok kişinin de ayrılıklaydı en büyük imtihanı. Ne zordur sevene sevdiğinden ayrı düşmek. Ayrı düşeceksek neden seviyoruz.“Nedir Bu Sevmek?” yazısının devamını oku

Şu dünyada bir tek Allah’a yük olmazsın, onun dışında sığındığın her yürekte vefasızlığa mahkûmsun… Mesela, bir saniye bile aklına gelmediğim kişiyi, bir saniye bile aklımdan çıkaramıyorum. Böyle bir durumun nasıl bir açıklaması olur onu da bilmiyorum. Buna ne sebep oluyor onu da bilmiyorum. Sadece tahmin yürütebilirim. Adeta elime batmış bir kıymık gibisin. Sen benim küçük“Kıymık” yazısının devamını oku