Yazar arşivleri: ozzs

Bende gönlü olmayan kişi yüzünden unutmaya çalıştığım umutlarımı sandıklardan çıkardığımda hiç de vaktiyle sarıp sarmalayıp ortadan kaldırdığım halleriyle, şefkat vaat eden yumuşak ve acı tebessümleriyle kendilerini göstermediler. Gerçek güzelliğimi ve inceliklerimi görmemiş, görmeye çalışmamış, tatmamış, tanımamış, hissetmemiş kişinin yargıları ve söylemleri kalbimi nerdeyse atmaz hale getirdi. Oysa gerçek güzellikleri ve incelikleri görmeye gözler yetmez. Gönül,“Gönül” yazısının devamını oku

Yaptığınız her hareketten önce ciddi ciddi uzun uzun düşündüğünüzü düşünün, size vereceği sonuçları önceden kestirmeye çalıştığınızı, önce kesin sonuçları, sonra olası sonuçları, sonra rastlantısal sonuçları, daha sonra da ortaya çıkması muhtemel sonuçları düşünmeye kalktığınızı. İşte benim hayatımın içinden çıkılmaz bir kesiti. Her olasılığı düşünüp, aklıma bir şey geldiğinde ya da yeni bir şey denemek istediğimde“Adım” yazısının devamını oku

Geçen günlerde ekşi sözlükte takılırken bir başlık ilişti gözüme, başlık “İlişkiyi kim yönetir” idi. İlk gördüğümde tepkim ne yönetmesi takım mı ki bu neyi yönetiyorsun şeklinde oldu ve çokta üstüne durmadan geçtim. Sonra içten içe kafama takıldı bu soru. Kendi yaşadıklarımı düşündüm. Zamanında yaşadıklarım aslında bana bu sorunun yanıtını verdi. Eski kız arkadaşım beni sürekli“Oyuncak” yazısının devamını oku

“Kansere yenik düştü” bu terim sadece bana mı itici geliyor? İnsanlar neden hiç yaşamadıkları konular üzerinden insanlara ahkam kesme konusunda bu kadar cesurlar hiç anlamıyorum. Böyle saçma bir şey olabilir mi? Kim bir hastalıktan kurtulmak istemez? İnsanlar savaşıyor ve vazgeçmiyor! Tedavisi olmayan bir hastalıkla yaşamaya çalışıyorlar. Böyle bir durum insanın başına gelmeden anlayabileceği bir şey“4 Şubat” yazısının devamını oku

İnsan hiç yol yürürken, araba kullanırken ya da uyumaya çalışırken boğulduğunu hisseder mi? Hissedermiş bunu yaşayarak öğrendim. Sanki yerini bilmediğim bir yerde bir ırmak var. Suları coşkun bir ırmak. Suyun içinde ikimiziz ve birbirimize tutunmaya çalışıyoruz, bütün gücümüzle uğraşıyoruz, ama sonunda dayanamıyoruz. Akıntı çok kuvvetli. Birbirimizi bırakmak, ayrı yerlere sürüklenmek zorundayız. Sanırım bizim durumumuz da“Boğulmak” yazısının devamını oku

Onunla alakalı olmayan ne var ki zaten? Onu anımsatmayan ne var ki? Başımı eğip şu zemine baksam, taşların üstünde yüzünü görüyorum! Her bir bulutta, her bir ağaçta, her bir parkta onu görüyorum… Geceleri havayı o dolduruyor, nefesim oluyor. Gündüzleri baktığım her şeyde gözüme o görünüyor. Onun hayali her yanı sarmış halde! Her gün doğan güneşte,“Her şey” yazısının devamını oku

Hayallerim ve umutlarım çok güzel. Zihnimde onunda olduğu, masmavi mutluluk verici bir gökyüzü ve çiçeklerle dolu yemyeşil bir cennet var fakat ayaklarımın altındaki toprağın yürüyemeyecek kadar taşlarla kaplı olduğunun ve beni kapkara fırtınaların zifiri karanlıkların beklediğinin kesinlikle farkındayım. Bütün insanlar hayallerinde ve umutlarında kandırılıyorlar yani bu durumda sadece ben yalnız olamam. Onlar neler yapıyor tüm“Cennet” yazısının devamını oku

Sevgiden nasibini almamış gönlüm zifiri karanlıklardaydı. Zifiri karanlıkta yaşıyordum ama şikayetçi değildim. Şikayetçi değildim çünkü aydınlık nedir bilmiyordum. Bulunduğum noktada aydınlığı bilerek yeniden karanlıkta olmak canımı en çok acıtan. Ölesiye yorgun hissediyorum ve zaman, takvim yapraklarını bir bir acımasızca yırtıp atarken ben sadece, kalbi uzakta sesi kafamın içinde olanın kucağına koydum kafamı ve sonsuza kadar“Zifiri Karanlık” yazısının devamını oku

Son iki ay benim için sağlıksal kötü sürprizlerle dolu günlerle geçti. Bazen hayat insana böyle üst üste darbeler indiriyor çünkü hayatın, sen zaten zor zamanlar geçiriyorsun seni bir müddet rahat bırakalım şeklinde çalışan bir algoritması yok maalesef. Kafam yaşadıklarımla o kadar fazla dolu ki yazmak istediğim o kadar fazla konu varken elim gitmiyor. Ama kendimi“Huzur” yazısının devamını oku

Uzun uzun susuyorum artık sözlerin kıyılarında. Sustuğum sözler aklıma vuruyor aheste aheste. Uzaklıkların hiçbir önemi yok, insan kalbindekini her koşulda sever diyorum. Öte yandan, hangi kapıyı aralasam uzaklık esiyor. Uzaklıklar resmen beni hasta etti. İlacı yok bu hastalığın. Hem iyileşsem ne olacak. Sonu yine uzaklık olan ne beni mutlu eder ki…

Yıkılıyorum. Yıllardır bakımı yapılmamış eski bir köşk gibi hissediyorum kendimi. Taşlarım dökülüyor, ahşaplarım çürüdü, tutmuyor içindekileri artık. Enkazım. Kendime bakıyorumda bir zamanlar neydim şimdi neyim. Ne anılar biriktirmiş güzel mi güzel bir köşktüm. Şimdi rüzgar hızlı esse benden geriye bir şey kalmayacak sanki.

Yazmayım yazmayım diyorum kendimi tutayım istedim ama başarılı olamadım. Saatlerdir pencereden yağan kara bakıyorum. Sanki kar yağmıyorda gökten benim için anılar yağıyor. Zaten unutamayan biriyken böyle üstüne daha da hatırlatıcı olaylar olunca kötü oluyorum. Ben daha ne kadar bu anılarımla savaşacağım hiç bilmiyorum. Her yer bembeyaz oldu ve gecenin bu saatinde resmen her yer aydınlık“Beyaz Anılar” yazısının devamını oku