Ders

Neden böyle oldu hiç bilmiyorum. Belki yaptığım hatalar yüzünden, belki de kaderim olduğu için çekiyorum tüm bu acıları. Ayrılık acısının ve etkisinin her geçen gün içimde azalması gerekirken, nedense her şey tam tersi bir şekilde ilerliyor ben de. Geriye dönüp kafamda tekrar tekrar canlandırmadığım tek bir günüm yok. Hala sabah onunla uyanıyor, günaydın mesajı atmak istiyorum. Ve hala sanki görüntülü olarak karşımdaymış gibi telefonuma bakarak uyuyorum çoğu gece. Her şey çok farklı olabilirdi diye düşünmeye başladığımda çıldıracak gibi oluyorum. Belki çoktan gezilerimize iki değil üç kişi olarak başlamıştık bile. Yolda bağıra bağıra sevdiğimiz şarkıları söylüyorduk. En büyük tartışmamız akşam ne gömsek oluyordu. Gibi gibi hayal gücümün yettiğince uzayan bir liste. Bir keresinde bana “ders sen öğrenene kadar devam eder” demişti. Ben onsuz bir hayatı ne zaman öğrenebileceğim de bu ders bitecek? Ya da öğrenebilecek miyim? Evet yine yanıtsız sorularım başladığına göre bu yazıyı bitirme zamanım geldi. Böylesine acılarla sınanmadığız günlerde görüşmek üzere 👋