Buruk

Yine buruk bir gün benim için. Bugün babamın doğum günü ve ne yazık ki babamı iki buçuk sene önce kaybettim. Bazen düşünüyorum da kendimi bildim bileli babamı kaybedeceğim güne hazırlandım ama bir insan böyle bir duruma kendini neden hazırlar hala bilmiyorum. Korkudan sanırım, çünkü bizimkiler geç evlenmişler. Babamla benim aramda 41 yaş vardı. Bu durum aklım yettiği ilk günden bu yana bende büyük stres yarattı. Böyle bir kayba hazırlanmak mümkün değil tabi ki. İnsanın ne olursa olsun arkasında babasının olduğunu bilmemesi dünyanın en güzel duygularından biri. Neden bu kadar geç evlendiniz diye çok takıldım babama. Bugün geldiğim noktada nerdeyse babamın yaşına geldim ve aynı durumdayım. Şu hayatta en çok istediğim şey kendi çekirdek ailemin olması. Yaşadıklarımı kendi çocuğuma mı yaşatacağım şimdi. Neyse bu seferlik düşünme bunları diyen iç sesime kulak vereceğim. Seni çok seviyorum baba, doğum günün kutlu olsun…