365 gün içinde hangi günü sevmiyorsun diye bana sorsanız hiç tereddüt dahi etmeden 6 şubat derim. 3 sene önce 6 şubatta kız arkadaşımla ayrılmıştık. Her 6 şubatta bu acıyı bir kez daha hatırlıyor ve yaşıyorum. Bu sene inanılmaz bir tesadüfle 6 şubatta ülkece yıkıldık ve cumhuriyet tarihinin en büyük felaketiyle karşı karşıya kaldık. Ben Malatyalıyım ve dolayısıyla bir çok yakınımda Malatya’da yaşıyor. Ne yazık ki hepsi evsiz kaldı hatta çalıştıkları kurumların binaları çalışılamaz hale geldi. Fakat yaşanılanları görünce tüm bunlara bugün sadece çok şükür diyebiliyoruz. Evimizde ailemizin en küçük sadece bir buçuk aylık yani yeni üyesi olan Bilge bebeği misafir ediyoruz. Umarım bu felaket, hayatında gördüğün ilk ve son felaket olur…