İç Çekişler

Zaman, sen yok musun sen gerçekten çok tehlikelisin. Zihnimde şöyle geriye gittiğimde hatırladıklarım ve bu hatırladıklarım üzerinden geçen zamana şahit olunca şaşıp kalıyorum. Senin karşında ne kadar da çaresiziz. Gözlerimi kapattım ve tam üç sene önce bugünleri düşünmeye başladım. Eymirde onunla birlikte kahvaltı yapıyorduk. Yeni bulduğumuz bir yeri denemeye karar vermiştik. Yanlış hatırlamıyorsam yerin adı Le Petit Eymirdi. Karşımda gülümseyişi hala ilk günkü gibi zihnime kazınmış halde. Ördeklerin, kuşların, kedilerin ortasında şahane bir kahvaltıydı. Üç sene önceden bahsediyorum. Bu kadar zaman nasıl geçti akıl alacak gibi değil. Şimdi oraya yeniden ama bu sefer belki daha fazla sayımızla çok farklı şartlarda gidiyor olabilirdik. Hayatımın kısa özeti, oturduğum yerde, derin derin iç çekişler… Hepsinden çok üzende, şimdi bir yerlerde yine, en güzel o gülüyor ama ben göremiyorum…

Yorum bırakın