Hasarlar

Toparlandım sandıkça her şey tekrar yerle bir oluyor ve ben artık sürekli aynı yere dönmekten çok yoruldum. Mutlu olabilmek için binlerce sebebim varken anılarıma takılı kalmış haldeyim. Bu duygusal kimliğim neden biraz da olsa kendini düşünmüyor. Neden tüm olan bitenleri içime atıyorum? İnsan en ağır hasarları bir sevdiğinden ayrı düşünce birde kendi kendiyle kavga edince alıyor. Yani benim hasarlar söz konusu olunca kaçarım yok.