Son iki yıldır beyim benimle resmen alay ediyor. Normal şartlarda çok kolay hatırlayabileceğim hiçbir şeyi hatırlayamıyorum hatta bazen konuşurken günlük yüzlerce kez kullandığım kelimeleri unuttuğum için kesik kesik konuşuyorum ve çoğunlukla dona kalıyorum. Öte yandan, küçücük bir tetikleyici sonrası yıllar önce yaşanmış bir günü baştan sona en ince detayına kadar hatırlıyorum. Geçen hafta onun telefonu bozulup yedek kullanmaya başlayınca, direk aklıma yoldan geçerken gördüğümüz iPhone teknik servisinde durup onun telefonunun bozuk ahizesini tamir ettirdiğimiz gün geldi. Telefon tamir edilirken bile ne kadar gülüp eğlendiğimizi hatırlıyorum. Sonrasında da öğlenden sonra olmasına rağmen teknik servisin bitişiğindeki Kampçı’da sucuklu omletli kahvaltı yapmıştık. Hey gidi güzel günler dediğimin bir anım daha…