Mayıs

Eskiden en sevdiğim aylardan biriydi mayıs. Yaz öncesi doğanın canlanışı, kararında sıcaklığı ile vazgeçilmezimdi. Fakat geçen sene yaşadıklarım sanırım bir şekilde kafamda mayıs ile eşleşti ve bu sene daha mayıs gelmeden, geçen sene beni doktorluk eden o karanlık anları hatırlamaya başladım. Bir insanın yaşayabileceği çaresizliği en yüksek seviyede yaşadım. Pandemi dolayısıyla yasaklar zaten yeterince zorlarken, tüm bunlara ek olarak en değer verdiğim kişinin gözünde bir hiç olduğumu öğrendim. Yapacak bir şey yok, bunları yaşayan ilk insan ben miyim diyerek önüme bakmaya çalıştım ama bunu yapmakta hiç kolay olmadı. Hala tam toparlayabilmiş değilim. Boş kalıp bunları düşünmemek için mayıs ayını kendime boş bir an bırakmayacak kadar planlarla doldurdum. Tüm bunlara rağmen bu ay resmen benim için bitmek bilmedi. Ayın bitmesine son bir gün kala tüm umudum seneye bugünleri hatırlamamak…