Hüznümün Arması

Tam bir sene önce bu ay, ipi kopmuş boncuk misali yola döktüğüm gözlerimi, birer damla düş kırıklığı olarak topladım, içime içime. Yollarım uzaktı artık çiçeklerden, doğması acıydı artık bana, sevincimin kundakçısı güneşin. Günlerce, aylarca sevdasını çektim çile demedim, sayıkladım durdum ismini. Yaratan çok güzel yaratmış seni, kalbime sakladım ellere demedim. Hayatın içindeki tüm kavgaların ardından, umudu yakaladım sandım, yanılmışım. Hüznümün tek arması artık bu ayrılık…