Nasıl

Yaşıyor musun, diye soracak olsalar ve ben, elbette, evet, diye cevap versem, sanki ruhum buna itiraz edecek, hayır diyecek, ölü olduğumu söylecekmiş gibi hissediyorum. İnsanın en verimli çağında bu şekilde hissetmesi ne acı. Belki de benim yazgım, kısa süren sevinçler ve uzayıp giden acılardan ibarettir. Kabullenmek acıları azaltır muhtemelen ama insan böyle bir durumu nasıl kabul eder!