Travma

Mayıs ayına yaklaştıkça göğsüme bir ağırlık çökmeye başladı. Nisan ayının başlarında hiçbir şeyim yokken bugünlerde birden çok kötü olmaya başladım. Ne olduğunu anlamadım. Ben hiç farketmesemde devasa bir travmam varmış ama bundan haberim bile yok. Tam bir sene önce öylesine yıkılmıştım ki yaşadıklarımı bir ben bir allah bilir. Bu yaşadıklarımın yıl dönümü yaklaşırken aynı korku, endişenin üstüme yeniden geldiğini gördüm. Yaşadıklarım bana yetmiyormuş gibi pandemi yasakları üstümdeki baskıyı misliyle arttırmıştı. Hayatımda ilk kez kendimi öldürmeyi düşünmüştüm. O kadar çaresiz ve o kadar sıkışmış hissediyordum çünkü. Kalbimin kanatlanıp gittiği yere, sesim ulaşmıyor, bedenim gidemiyordu. İnsan sorunlarla mücadele edebilen bir canlı ama birden fazla sorun ve bu sorunlar en sevdiğiniz kişi tarafından gelince bedeniniz, zihniniz ve ruhunuz sizi bir yere kadar taşıyabiliyor. Bugün bu ağırlığı yeniden hissedene kadar bu sorunu aştığımı düşünüyordum. Belli ki aşamamışım…