Sığırın teki oturmuş parktaki banka, kendi ahırıymış gibi yayılmış. Elinde tesbih hiç tanımadığı iki kadını göz hapsine almış kesiyor. Görünce kan beynime zıpladı birden. Hemen her anda sakinliğimi koruyan ben bu sefer koruyamadım. Arabadan inip o adama kafa göz dalmamamın tek sebebi ramazan olması. Hemen uzaklaştım yoksa iyi şeyler olmayacaktı. Bu ilkte değil, hem ikinci kez oluyor. Bunca zaman geçmiş olmasına rağmen bu kız neden hala benim en hassas noktam, en zayıf yanım. Anlamıyorum anlamıyorum anlamıyorum. Sanki ruhumu hackledi ve beni ele geçirdi. Zaman neden soğutmuyor beni, anılar neden daha az hatırlanır değil, kokular neden hala burnumda?