İlişkilerde gerçek sevgiyi yakalamak çok zor. Hatta bizim isteğimizle olan bir durum olduğunu dahi düşünmüyorum. Birini ya seversiniz ya da sevmezsiniz. Karşınızdaki kişiyi sevmemeniz onun iyi biri olmadığı anlamına da gelmez, sadece size uygun olmadığı anlamına gelir. Dolayısıyla sevmek çok önemli bir temeldir. Bu temelin üstüde ilmek ilmek emekle olur, çabayla olur, istekle olur. Sonuç olarak kimse tüm bunları yıkmak için sevmez, unutmak için hiç sevmez.
Peki hayat bizim ihtimaller dahiline bile almadığımız durumları yaşamamızla bizi sınarsa. Sevdiğimiz kişiden ayrılırsak, o kişiyi nasıl unuturuz? Hayatımda en çaresiz hissettiğim yegane durum bu sanırım. Kendimi bildim bileli hep kendime yettim. Her işimi her sorunumu kendim çözdüm. Fakat bu durum artık bende çözümsüz. Profesyonel destek almak dahi bana çözüm olmadı. Doktorların yaptığı ya ilaç vermek ya da başka meslektaşlarına yönlendirmek. Sanırım bazı kişiler asla atlatılmaz, unutulmaz… Öyle kalır hayatın en orta yerinde…
Buzlu Badem 