Bitimsiz Eziyetler

Zamanın insanı en çok yorduğu cansız vakitleri yaşıyorum artık. Düzeltmek istedilerimin hızına yetişememenin verdiği rahatsızlıklar ve düzeltemediğim kırık dökük süreçlerimin ezberindeyim yine. Ve bunca zamandan bana, benden geriye kalan, ulaşamadıklarımın yorgunluğu ve uykuya yabancı kaldığım bilmem kaçıncı zifiri karanlık gecede, hesaplaşmanın derdine düşmüş deli yangınlar vuruyor yüreğime. Tüm bunlar yetmemiş gibi bir de kaçak düşlerimin gölgesi vurunca çıkmaz gecelerimin kavgalı yüzüne, yazmak dahi kafi gelmiyor hissettiklerimi anlatmaya ve kelimelerim öylesine boş, öylesine kifayetsiz kalıyor ki yaşadıklarım karşısında, cehennem bile kafi gelmez yüreğimdeki yangını anlatmaya. Yaşantımın kabirleşen derin çukurlarına gömüldükçe cansız sevinçlerim, dünün yadsızlığı ve yarının sabahsızlığı yüreklendiriyor sırtımdaki bu bitimsiz eziyetleri. Hangi ümide sarılsam elimde kalıyor, emanet mutluluklar tüketti ruhumu. Tek sorumlusu sensin, yoğun, yorgun ve yılgın duygularımın fazlalık faili…