Nefes

Çok ama çok mutsuzum bir o kadar da acı çekiyorum. Mahvolmuş bir vaziyette her şeyimi kaybetmiş gibi hissediyorum. Yeri geliyor hüngür hüngür ağlıyorum. Zaman zamanda ölmek istiyorum. Ben tüm bunları yaşarken görüyorum ki dünya dönüyor, güneş her zamanki ihtişamıyla doğmaya devam ediyor. Hayat kendime gelmemi beklemeden akıp gidiyor ve zaman gözümün yaşına bakmıyor. Yaşlı gözlerimi ne tarafa çevirsem insanları kıskanılırcasına mutlu, neredeyse kahkaha atmaktan bitap düşmüş olarak görüyorum. Yani, çektiğim acıları en derinden yine sadece ben hissediyorum. Öldüresiye hırpalamış bedenim, yorgunluktan uykusuz kalmış vaziyetteyken, gecenin bir yarısı içimi kelimelerle açarak zihnime nefes aldırabilme hayali kuruyorum. Hep boğulup hiç ölememek nasıl bir his bilemezsiniz, bilmeyinde zaten…