Sevgiden nasibini almamış gönlüm zifiri karanlıklardaydı. Zifiri karanlıkta yaşıyordum ama şikayetçi değildim. Şikayetçi değildim çünkü aydınlık nedir bilmiyordum. Bulunduğum noktada aydınlığı bilerek yeniden karanlıkta olmak canımı en çok acıtan. Ölesiye yorgun hissediyorum ve zaman, takvim yapraklarını bir bir acımasızca yırtıp atarken ben sadece, kalbi uzakta sesi kafamın içinde olanın kucağına koydum kafamı ve sonsuza kadar öyle kalmak istiyorum…