Her şey

Onunla alakalı olmayan ne var ki zaten? Onu anımsatmayan ne var ki? Başımı eğip şu zemine baksam, taşların üstünde yüzünü görüyorum! Her bir bulutta, her bir ağaçta, her bir parkta onu görüyorum… Geceleri havayı o dolduruyor, nefesim oluyor. Gündüzleri baktığım her şeyde gözüme o görünüyor. Onun hayali her yanı sarmış halde! Her gün doğan güneşte, mutluluktan koşturan küçük kız çocuğunda, en çokta bugün her yeri saran bembeyaz tertemiz karlarda; her güzel şey ona benziyormuş gibi geliyor. Bütün dünya onunla bir zamanlar yaşadığımız güzel, ve onu kaybettiğim korkunç hatıralarıyla dolu sanki!