İnsanın en kötü huyu, yanıldığını kabullenmemesidir. Bu bazen yaralar, bazen ağlatır, bazen de pişirir. Kontrol etmen lazım kendini, bakalım ne kadar yanılmışsın, bakalım ne kadar yanmış, ne kadar ağlamışsın. Dönüp kendi içine bakmalısın ki insan olmaktan geri kalmayasın. İşte bir yıl daha bitiyor. Bu kadar duru, bu kadar yalın, bu kadar el değmemiş bir gerçeği daha eli kolu bağlı kaderimizin. Her sonda ve her başlangıçta, her defasında karşımıza alır gibi başkalarını. Yanyana olmak bu kadar mı zor? Perdeleri kapatıp, ışıkları söndürüp yatağın içinde bir başımıza sorgulamak gerek. Zor günlerimizin kenar süslerini…