Yaşamak Denen

Adına ‘‘Yaşamak’’ denen üzüntü günlüğünü düşündüm bugün. İçinde olup biten ne varsa ölçüp tarttım. Kursaktaki hevesten geçmişteki pişmanlığa, tüm mutluluklarımdan acılarıma… Anladım ki, anlamıyorum ve anlayamayacağım. Yorgun ve hala umutlu her insan kadar çılgın ve bir o kadar da sessizim. En çokta onsuzum… Onu aklımda, kalbimde öldürürsem kendi kurtuluş yolumdaki ışığı söndürmüş olacak gibiyim, öldürmezsem kendi kurtuluşuma açılan yolu tamamen tıkamış olacak gibiyim. O yitirsin beni yenide ben yitirdim kendimi onda. Ölmüş saadeti karşılaştırırım artık yaşayan mutsuzluklarda…