Öğrendim

Yalnızdım ben. Hem de çok yalnız. Yalnız kalmamak için fotoğraf çeker, çektiğim fotoğrafları içime asardım. Yetmezse şarkılara takılı kalırdım. İnsanlardan uzak, yalnız kalmayı öğrendim… Sonra en uzaklarda bir gün sen geldin. Gelmenin bir insan için ne demek olduğunu öğrendim. İlk önce seni, sonra seni, en son olarakta yine seni düşünmeyi öğrendim. Yalnızlığı seninle unutmayı öğrendim. Ankara’nın bir insan tarafından ne kadar güzelleşebileceğini senin yanında öğrendim. Sen gülünce dünyanın yarısının yanaklarına sığdığını gördüm, mutluluğu öğrendim. Senin için dünyanın en hızlı adımlarını attığımı da öğrendim. Bir insanı özlemenin ne demek olduğunu öğrendim. Sensizken günleri saymayı öğrendim. Seni düşünerek karaladığım yazılarımda benimle konuştuğunu duydum, yazmayı öğrendim. En sevdiğimin en can acıtan olabileceğini öğrendim…