Umarım

Son iki senedir çok kötü günler geçirdim. Babamı kaybettim ve kız arkadaşımla ayrıldık. Hal böyle olunca anılar, hatıralar beni resmen içten içe tüketti, tüketmeye de devam ediyor. Bir yandan babamın kaybını kabul edemezken bir yandan kız arkadaşımı unutamıyorum. Rüyalar olmasa içimde biriken özlem duygusuyla nasıl başederim hiç bilmiyorum. Hele bazı zamanlar var ki böyle içten içten bir his merakımı, özlemimi birden pik seviyeye çıkarıyor ve kız arkadaşımı inanılmaz şekilde görmek ve ondan haber almak isterken buluyorum kendimi. Son iki gün içimdeki hisler beni rahat bırakmıyor ama açıp nasılsın diyemiyorum. Sağlık durumu nasıl, hal hatır soramıyorum. Bekli buna hakkımda yok. Fakat insan böylesine his yoğunlukları ve özlemle nasıl başa çıkar. Sonuç olarak, işin içinden çıkmamaya ben razıyım, umarım son bir kaç gündür hissettiklerim doğru değildir ve sen iyisindir…