Ya Sabır

Ne yaparsam yapayım sanki hep yanlış yapıyorum ne yöne gidersem gideyim hep terse gidiyorum. Artık bu öylesine yorucu bir hal almaya başladı ki hayatımı yönetememeye başladım. Hayattan istifa edemiyor muyuz? Çok yoruldum artık. Şöyle dönüp baktığımda binlerce kez şükür edecek bir hayatım var belki ama inanılmaz derecede mutsuzum. Hepsinden öte beni artık içten içe çürüttüğünü düşündüğüm öfkem. Bitmek, dinmek, tükenmek bilmeyen bir öfke. Sanki kendime, ona, buna tüm dünyaya öfkeliyim. Of ki of. Bir de bu haldeyken mezar yaptırma çabasına girdim. Dertler yetmiyormuş gibi bir dert daha edindim resmen. Maneviyatı olan bir iş neticesinde ve insanların sorumsuzluğu öfkeme körükle gelinmesi gibi oldu. Var mı öfkeye bir çözüm. Kendimce son çözüm yolu bir psikolog. O da bana bir çözüm üretemezse ne yaparım bilmiyorum. Ya her şeyi yakıp yıkacağım ya da ben yanıp kül olacağım.