Hani

Kitap değilim ben kitaplığına koyduğun, dilediğin zaman ve anlayana kadar okuduğun. Resim değilim ben duvarlarına astığın her önünden geçtiğinde bir başka anlam çıkardığın. İnsanım ben. Bir insan olarak en temel ihtiyacım anlaşılmak ve bunun için hiç zamanım yok. Tüm insanlar gibi benim ömrümde sayılı. Tanımak ve anlamak. Yok bence bundan ötesi. Ben ne anlayabildim ne de anlatabildim. Kimsenin okumadığı bir kitaptan ya da önünden kimsenin geçmediği bir duvarda asılı resimden farkım yok. Özür dilerim! Var aslında bir farkımız. Onlar ölümsüz bense değilim! Izdıraplar geçer dediler, gam geçer dediler, matem geçer dediler, her gecenin bir gündüzü var dediler, inandım! Hani mutluluk? Hani huzur? Hani gündüzler?