Kimse Bilmiyor

En uzun yolmuş insanın iç yolculuğu. Son sürat gitsen de hiç bitmeyen türden. Öte yandan, zihnimi işgal etmiş senli düşüncelerle zaman hiç geçmezken, hayat su gibi akıp geçiyor. Yaşamaya değermiş gibi hissettiriyordun bana. Şimdi ise yaptığım yaşamaktan ziyade sadece nefes alıp vermek. Duygusuz insanlara hiç kızmıyorum kızamıyorum, imkanım olsa ben de duygusuz olmayı seçerdim. Söküp atardım tüm acıları içimden. Ama işte insan seçemiyor duygusuz olabilmeyi… Kavuşmalar yavaş ayrılıklar hızlı artık. Ve kimse bilmiyor, gitmekle gidilmiyor…