Kül

Hep şuna inandım. Birbirini hakkıyla, hiçbir menfaat gözetmeksizin seven iki insanın el ele vererek sağ çıkamayacağı yangın yoktur. Şayet biri yanmışsa, diğeri elini bıraktığı içindir. Sen benim elimi bıraktın ve ben yandım. Yanmama rağmen tek kelime etmedim. Ama şimdi görüyorum ki yanmak bile benim suçum. Ben o eli hiç bırakmadım. Benim sevgimi gösterme şeklim buydu. Ne olursa olsun o eli bırakmamak. Bazen sevmek yetmezmiş yanarak öğrendim. Bakıyorum da yanmam bile yetmedi, kül olup yok olmamam isteniyor. Külde olurum sen iste be güzelim ben külde olurum…