Öfkem

Etrafıma baktığımda öfkemi kontrol edebilen oldukça sabırlı biriyim. Öfkelenme eşiğim çok yüksek. Fakat o eşiğe bir kere ulaşınca içimdeki öfkeyi ne yapsam dindiremiyorum. Bugün bunu bir daha yaşadım. Öfkem öylesine fazla ki açtım bilgisayarımı ve blog için bu yazıyı yazıyorum. Yazmak belki biraz dindirir içimdeki öfkeyi. Alışkın değilim ben böyle hissetmeye, ne yapacağımı bilmeden geçiyor şuan zaman benim için. İnsanların gözünün içine bakıyorum. Neden gözünün üstünde kaşın var dememek için zor tutuyorum kendimi. Sonu pişmanlığa dönmeden, nedir bu öfkeyi dindirebilmenin yolu. Sakin sakin oturup nefes alıp veriyorum ama sanki bu içimdeki öfkeyi körüklüyor. Uzaklaştım yetmedi. Belki de içimdeki tüm öfkeler bugüne birikti. Nefret ediyorum senden öfke. Git bana bulaşma!