Varamayanlar Anlar

Şu dünyada hatırladığım iki büyük sevincim var biri ilkokul sonrası eve dönüşüm diğeri ise senle olduğum zamanlar. Ayaklarımı yerden kesen sevinçlerdi bunlar. Çocukluğum ve yeniden çocuk ruhumu gösterebildiğim anlar. Şimdi ise öylesine yalnızım ki sevinçlerim bile beni terk etti. Kendi vatanımda kendi şehrimde her şeye herkese karşı gurbeti yaşıyorum çünkü gurbetin âlası, varmak istediğin kalbe varamamakmış. Beni bir tek varamayanlar anlar. Her gün sen diye yola çıkıyorum kocaman bir hiçlikte kayboluyorum. Kaybola kaybola öğrendim ki sevmenin ölçüsü, ölçüsüz sevmekmiş…