Yoksun! hangi gül bahçesinde gizleniyorsun? Ne kadar ulaşılmazsın ki ulaşamıyorum sana, ne zaman bakışlarını gözlerimde tutacağım, ne zaman nefesini sözlerimde yutacağım yeniden. Uykumu açan bakışlarınla, ellerinle yedirdiğin karnımla beraber değil ruhumu da doyuran acukalı tostlarınla varmışım ben.
Yoksul hayallerde mi kalacaktı o hareli gözlerin, hani cümle içerisinde gülümseyecekti yaralı sözlerim, bilirim senin yüreğin dağ gibiydi, yamaçlarında rüzgâr misali esemedim. Fakat o dağ yüreğinin sessiz çığı altında boğuldum. Her şeye rağmen tükenmedi sana olan aşkımın nefesi. Sevdan hergün yüceleşmeye devam ediyor bende. Devasa sitemlerim küçülüyor senin gönül diyarlarında. Yokluğunla imtihanım dualarımla yarım yamalakta olsa ayaktayım…