Yaşamı Özlemeyen Yaşam

Benzer yolculuktu bizim ki aynı ormanda kaybolmuş ve aynı çıtırtıda uyanmış iki serçe gibiydik. Uçarken konduk şans eseri aynı dala. Kim oynadı o dalla da ürküttü bizi, bizde kaybolduk. Şimdi uçtuğum her yerde senden bir nefes bırakıyorum. Belki uçarsın aynı sokakta aynı parkta… Ne yaparsın, öyle yüzsüz bir umudum var ki ölsem, ölmez. Kendim olmam için eksik olan şeydin. Bu sebeple ne çok uyuduğumu bir bilsen. Eskiden kızardım uykuya hayatı kaçırtırdı bana. Şimdi tek tesellim o uykular ve o rüyalar, çünkü ben sadece senli rüyalarda kendimim.