Kayıp dümen

Hiç kendi gözyaşlarınızdan oluşturduğunuz denizde boğulduğunuzu hissettiniz mi? Yine yardımlarla bir şekilde zor bela kendinizi içinde bulduğunuz geminin dümenini kaybettiniz mi? Yaşadıklarınız ve hissettiklerinizin yükünü artık taşıyamamak ne kadar zor anlatamam. Sanki sürekli yardım almak zorundasınız. Dün öyle anlar yaşadım ki bugün doktorumla olan randevum bir an evvel gelsin diye saniyeleri sayıyorum. O da bu yüklere bir çare olamazsa suyun üstünde kalabilecek dermanım kalmadı. Bir insan bir saat içinde bir sarılma etkisiyle hem inanılmaz mutlu olup sonra eskiden yaşadıklarını bir daha yaşayacak olmanın verdiği çekinceyle bir o kadar da nasıl mutsuz ve korku dolu anlar yaşayabilir. Siz hiç ya bir daha görmezsem diye sevdiğiniz kişiyi sonsuza kadar aklınıza kazımak için baktınız mı? Siz hiç bahanelerle el tutmaya çalıştınız mı? Sonra o eli başkaları tuttu diye kafayı yiyecek bir noktaya geldiniz mi? Sizin hakkınızda düşünülenler dolayısıyla aklınızı kaybedecek noktaya geldiniz mi? Kelimeleri arka arkaya zor getiriyorum artık. Yazmak benim için küçük bile olsa hafiflik sağlıyor. Yazmasam şimdiye çoktan kendi nefesimi kesmiştim sanırım.