Üzüntü

Üzüntü ve keder hayatımızda bir deniz gibi ve gücümüz yettiğince zorlada olsa yüzüyoruz bazen de boğuluyoruz. Boğulmamak için destek almakta her zaman yetmiyor. İnsan öyle bir hale geliyor ki boğulmamak için ne yapacağını şaşırıyor. Barış Manço içinde bulunduğum boğucu karanlık durumunu çok güzel açıklamış: “Simsiyah gecenin koynundayım yapayalnız. Uzaklarda bir yerlerde güneşler doğuyor.” Umarım o güneş bir gün benim içinde doğar. Karanlıktaki ruhum biraz olsun huzur bulur. Sadece kendim karanlıkta olsam yine belki dayanabilirim fakat hayatımdaki insanlarada bu karanlığı bir şekilde bulaştırdığımı görünce kendimden iyice iğreniyorum. Kendimden iğrendikçe karanlığım yani üzüntüm, acılarım büyüyor. Kendimi hiç bitmek bilmeyen bir acı döngüsüne hapsolmuş gibi hissediyorum. Güneş neredesin…