Tren

Bir yağmurlu bir sıcak günün ardı sıra sakin bir akşam oluyor Ankara’da. Şebnem’i açtım, çalıyor arka planda. Elimde çayım, aklımda sen. Yine hüznün her koşulu tam. Çaydan çıkan dumana bakmak beni eskiye götürüyor, yüzümde tebessümler, ta ki kendime gelene kadar.

Artık tüm günlerim trenin sıralı vagonları gibi ardı ardına dizilmiş ve tek düze. Tüm vagonlar acıyla dolu. Çaresiz haykırışlarla ölmek gibi her gün biraz daha. Geçip giden günlerin yankısı kulağımda, acısı kalbimde. Trenin camından bakınca dışarı, her yer vazgeçemediğim bir aşk ve kabullenemediğim yalnızlık…