Geceler

Kalp özlerken uykular da terk eder insanı işte o zaman gecelerde bulursun tüm teselliyi. Hep geceler mi hafifletecek bu dayanılmaz acıyı. Dualarım bile çağresiz. Yolda yürürken kaybettiğim sen, gecelere mi saklandın benden. Belkiler umut olsada keşkeler can yakar ve anlarsın ki kaşıdıkça kanayan yara gibidir sensiz nefes almak. Tek merhem birazcık sen. İlk görüşte mi yoksa ilk gülüşte mi hayır yoksa son sarılmada mı kaybettim ben aklımı…