Mümkün mü?

Hayat karşısında yorgunum artık ve zindeyim ölümün karşısında. Tükendim değiştirmekten kanını yüreğimin, ne zaman bitecek bu hüzün, uğramasa artık bana, zaten gönül yorgun, gönül hasret, gelmek bilmeyen bahara. Güzel haberler alsam, karşıma çıkan tüm şiirler çiçeklerden, çocuklardan, kuşlardan bahsetse. Yetse artık bu karabasanlar, umutsuzluklar. Yoluna girse hayat, mutlu etse yeniden. Çok mu bu isteğim? Peki ya daha önemlisi mümkün mü?