Yokluğun

Öğrendim ki insanın bir diğer adı da yoklukmuş. Sevdiceğin yanında olmayışıymış yokluk mesela. Yokluk belki de bir ayrılığın ardından duyulan hiçlikmiş, acıymış. Savrulan yaprakların ne yana gideceğini bilmeyişmiş. Sonsuz keder örgüsü içinde çözülemeyen bir düğüm, “nasıl da sevmişim” cümlesinde ki nasılmış yokluk. Öyle ya bir görüşümle başlamıştı her şey, yokluk ise ayrılıkla var olmaya hazırmış kendi köşesinde.