Dikkatimi çekti; son zamanlarda hayvanların birbirlerine veya sahiplerine gösterdiği sevgi, şefkat ve dayanışma içerikli videoları daha fazla ve imrenerek izliyorum. Yeterince duygusal değilmişim gibi izledikçe de duygulanıyorum.
O zaman anlıyorum ki, bu kainatın yaratılış temelinde sevgi var. Sevmek herhangi bir canlıya güç ve erdem katıyor. Sevdikçe de sevilmeye layık oluyorsun. Bu hal sevgi çemberine azıcıkta olsa yaklaşanlara da sirayet ediyor ve çarpan etkilisi ile çoğalıyor.
Birgün bu çembere biri girer ve her şey o zaman başlar. Anlarsın ki sevgi bir bilinmezliktir. Onun seni sarmasına izin verdiğin zaman bu bilinmezlik zamanla büyür ve artık kelimelerin ifade edemeyeceği bir noktaya ulaşırsın. Sonunda sevgi, senin için bir isimle özdeşleşir ve bu sevgiyi görmek için o isme sunduğun her bir saniyeye tanık olmamız gerekir.
Buna tanık olamayanlar için, aşk ve sevgim üzerine sonsuz tane yazı yazsam sonsuz tane şiir yazsam içimdeki ateşin sadece kıvılcımını aktarabilmiş olurum. Sanırım çoktan kelimelerin ifade edemeyeceği noktaya geldim.
Sevgi doğanın ikinci güneşidir.
Buzlu Badem 