Boşluk

Güneş; elini ayağını yavaşça çekmeye başladı, morla karışmış turunculuğunun yerini, yıldızlarla kuşatılmış, lacivertimsi bir gökyüzüne bırakmak üzere. Pandemi kısıtlamalarından dolayı sokak sessizleşecek. Kimseler olmayacak. Gür ağaçların kollarında yeni tomurcuklanan çiçekler kimsesiz sokakları süsleyecek. Sokak lambaları loş ve anlamsızca hiçliğe göz kırpacak, süzüle süzüle esen rüzgar açık pencerelerden bizlerle buluşacak. Aklımda dolaşan düşünceler de bu rüzgar gibi bir saniye içinde zihnimde beliriveriyor, ruhumu ürpertiyor, kanatlarını açmış uçmaya hazır kuşlar gibi semanın boşluğunda süzülmeyi bekliyor… Aynı ruhumun son zamanlarda derin bir hiçlik çukurunda süzüldüğü gibi…