Nasıl bu noktaya geldim

Tüm dünyayı sırtımda taşıyorum sanki. Tek başıma ve yapayalnız. Benim yalnızlığım insanlarla dolu, söyleyecek söz bulamıyorum. Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan… Üstümü giymeye bile üşenirken, bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben? Hem taşısam ne olacak taşımasam ne olacak. Benim bana hayrım yokken kendimden başkasına nasıl faydam olsun. Bu nasıl bir değersizlik hissi.

Nasıl bu noktaya geldim bilmiyorum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. İnsanların olduğu her yerden uzak duruyorum. Tek istediğim sessizlik belki biraz müzik. Bir yere gidesim gelmiyor. Yeni olabilecek her şeye karşı çıkıyorum. Sürekli yorgunum hem bedenen hem zihnen.Duygularım beni içten içe bitiriyor gibi hissediyorum. Bir şey için çabalamayı bırak, düşüncesi bile yoruyor. Söylesenize bana, nasıl bu hale getirdiniz beni? Bu kadar samimimi, duygusal, art niyetsiz ve umut doluyken nasıl duygusuz suratsız insanlardan uzak duran birine çevirdiniz.