Kavga

Hayatımda hiç kavgacı biri olmadım. Zorba tiplerden hep nefret ettim. Buna rağmen hiçbir zaman da bir kavgadan kaçmadım. Sadece başlatan taraf ben olmadım. Zaten yapı olarakta oldukça sakin fevri olmayan ve sabırlı biriyim. Sinirli halimi görmüş çok az insan vardır.

Son bir yıldır kendimi tanıyamaz oldum. Babamı kaybettim. Kız arkadaşımla ayrıldık ve bu olaylar neticesinde sinirimde bir fırlama oldu. Kendimi tutamaz oldum. Kendi sinirimde kendi kendimi kül ediyordum. Düne kadar. Sanırım onca zaman ve onca olayın birikimi aynı zamanda ramazanın da etkisiyle ilk kez kendimi tutamadım ve onlarca kişinin önünde hem de resmi kurumda biriyle kavga ettim. Yetmezmiş gibi kardeşim bu halime şahit oldu ve dolayısıyla korktu.

Psikolojik olarak bu kadar boşlukta olduğumu bende bilmiyordum. Olay sonrası kendime nasıl kızdım anlatamam. Nasıl o insanın seviyesine indim. Nasıl kontrolü kaybettim. Bu saatten sonra yapabileceğim bir şey ne yazık ki yok. Olan oldu. Umarım benzer bir olay bir daha yaşamam.

Öfke sadece kaybettirir. Sakın huzurlu günler dileğiyle…