Dışardan bakıldığında hep çok katı ve burnundan kıl aldırmayan bir yapım olduğu söylenir bana. Başlarda öyleydim. İnanılmaz önyargılarım vardı. Kafamda bir kanıya varır bir karar verir bir daha asla değiştirmezdim. Çünkü değişime inanmazdım.
Üniversite İngilizce derslerinde sürekli binlerce kelimeden oluşan “Essay” yazmamız istenirdi. Konuları hocalarımız belirlerdi, bizde yazardık. Bir essay konumuz değişim üzerineydi ve hocamız bizden insanların değişimi üzerine yazmamızı istedi. Tabi durur muyum hemen atladım. İnsanlar değişmez! Yedilerinde neyse yemişlerinde de odurlar diye. Hocayla aramızda ufak bir tartışma çıkmıştı. Ne istiyorsam onu yazacaksınız demişti bende inanmadığım bir şeyi yazmam demiştim. En son not alamazsın ne yazarsan yaz dedi ve bende insanların asla değişmeyeceğine yönelik bir yazı yazmıştım. Sonrasında ne oldu ben hakkım olan notu hocanın istediği konuyu yazmadan almıştım. O zaman nasıl mutlu olmuştum. İstediğimden ödün vermeden istediğimi almıştım. Çünkü bir kere karar vermişim. İnsanlar değişmez diye.
Şimdi geri dönüp bakıyorum ve o hallerime gülüyorum. Ne saçma uğraşlarmış ne saçma konulara o kadar güç harcamışım. Bugün olduğum kişi bile baştan sona insanların değiştiğinin kanıtı.
Bizlere değişim yok gibi geliyor ve bence bunun sebebi bizim kendimizde değiştirmek istediğiniz konulara öylesine çok odaklanıyoruz ki o an içinde olduğunuz değişimi kaçırıyoruz.
Sonuç olarak insan değişir ve bu değişim güzeldir…