Aidiyet

Kendi dünyamın çaresizliği içinde debeleniyorum. Düzeltemiyorum bir türlü. Bir ucundan tutsam bir değer yanı darmadağın oluyor. Benim problemim düşünmek. Öyle böyle düşünmek değil. Her şeyi ama her şeyi düşünmek. İnsan çok fazla düşünerek hayatını cehenneme çevirebiliyor. Aidiyetimi sorguluyorum sonra. Ben nereye aitim. Ne doğduğum ne büyüdüğüm ne de şimdi olduğum yere aitim. Ben sadece olmak istediğim ama olamadığım kalbe aitim. Sanırım o kalp hem benim her şeyim hem de sonum. Ben neden unutamıyorum ben neden yoluma devam edemiyorum. Bırak unutmayı sanki her geçen gün kalbime bu sevdanın yeni dikişini atıyor. Uyuyunca rüyalarım, uyanınca insanlar kandırıyor. Bitmeyen acılar silsilesi. Artık beni bana geri vermek istiyorum. Mümkün mü bu… Goethe ne güzel söylemiş bugünlerimde daha iyi anladım bu sözü. “İnsan yaşamı boyunca bir kişiyi sever. Önceki ve sonrakiler; birer arayış, kaçış ya da aldanıştır…”