Bembeyaz

Sabah uyandım her yer bembeyaz. Kar yağması sebebini bilmediğim bir şekilde beni rahatlatıyor. Huzur veriyor. Sanki yağan kar hayatımdaki tüm olumsuzlukları nötralize ediyor.

Yine aklımda sorular tabi. Şimdi ne yaptı acaba? Arabayla mı gidecek? Akşam servise haber vermediyse ne olacak? Sorular sorular. Deli gibi merak. Yazamıyorum, çizemiyorum, soramıyorum.

Kar yağdı her yer bembeyaz, biraz olsun huzur versede, eskisi gibi mutlu etmedi. Eskiden olsa nasıl mutlu ederdi. Tutardım elinden çocuklar gibi, çılgınlar gibi coşkuyla eğlenirdik. Dünya’da tek biz varmışçasına. Yorgunluktan kollarımız kalkmayana kadar. Soğuktan burunlarımız kızarana kadar. Şarkılar söyledik, kar topu oynardık, kardan adam yapardık. Belki sadece saçmaladık ama bir ömür hatırlayacağımız kadar mutlu olurduk.