Her gün bir şekilde duyduğumuz bir kelime farkındalık. Peki neyin nesi bu farkındalık dediğimiz arketip? Her anımız bir şeylerin farkında olmakla geçer.Farkında olmazsak farkımız olmaz. Farkımız olmazsa şayet saramayız birbirimizin eksik yanlarını, ikmal edemeyiz, bütünleyemeyiz birbirimizi.
Bir çocuk düşünelim, en fazla neyin farkındalığı sarar bir çocuk zihnini? Oyunun, eğlencenin, eğlenmenin veyahut saf sevginin. Çoğu çocuk böyledir doğrusu şu ki; farkındalıksız ve farksız. Yaş aldıkça farkına varır çoğu şeyin ve her farkına varış kendini tanımaktır aslında. Tanıdıkça farklılaşırsın, farklılaştıkça içine dönersin kendini bulursun.
Her içe dönüş başarıdır bir nevi. Çünkü naçizane fikrim şu ki hayattaki en zor şeylerden biridir kendini tanımak. Bu bir döngü. Farklılaşmalıyım ki farkına varayım, farkına varayım ki tanıyayım, tanıyayım ki başarayım. Farkındalıksızlıktan geçmemiş bir farkındalık yarımdır. Zira her şey zıddıyla var olur…
Meydanlardaki cenk ne ki, insanın içinde verdiği savaşın yanında.
Yunus Emre
Buzlu Badem 