15 Mart

Babam artık ne yazık ki yanımda değil. Kanser yüzünden onu kaybettik. Uzun tedavi süreçleri kısa süreli umutlar versede, maalesef sonuç alamadık. Böyle anlar zaman zaman insanın aklına gelse bile, insan aklına geldiği gibi o düşünceleri kovalamayı seçiyor. En azından ben hep öyle yaptım. Kaçınılmazı değiştirmiyor ne yazık ki. İnanılmaz bir şey insanın hayatından bu derece yakınını kaybetmesi. Bir türlü konduramıyorsun, kabul edemiyorsun ya da kabul etmek istemiyorsun. Fakat hayatın gerçeği hepimiz bir gün bu dünyadan göçecegiz. Bugün babamın doğum günü ve ben çok değişik duygular içindeyim. Sanki doğum gününü kutlamalı ve tüm güzel anılarımızı yad etmeliyim gibi hissediyorum bir yandan da olur mu hiç öyle şey diyorum kendi kendime. İnsan hep böyle çaresiz anlarda anlıyor yalnızlığın ne kadar tehlikeli bir şey olduğunu. Belki bir sarılma ile yok olacak tüm acıtan duygular, yine yakın zamanda gün yüzüne çıkmak üzere içe içe atılıyor. İyi ki benim babamsın, doğum günün kutlu olsun, babam…