Yeni Normal

Yeni normal ya da normalleşme. Pandemi ile hayatımıza giren bir kavram. Sürekli bu sözü duyunca ve okuyunca bu beni düşünmeye itti. Normal nedir? Yeni normal nedir?

Kanımca normal olmak sıradan olanı benimsemek demektir. Ve son zamanlarda anladığım ve öğrendiğimse sıradan olmak mutluluktur. Yani normal olmak mutluluktur.

Peki yeni normal dediğimiz kavram bizlerin mutluluk tanımını mı değiştiriyor? Aslına bakarsanız bu sorunun yanıtı; hayır. Neden hayır? Yeni normalleşme adaptasyon ile birlikte kullanılıyor. Sıradanlığa yani mutluluğa bir etkisi yok. Çünkü halihazırda sıradan olamamış kimsenin hayatına yeni normalleşme bir artı getirmiyor.

Normal olmanın tanımı, toplum tarafından belirlenmiş kural ve normlara uymak olarak belirtilebilir. Bu kural ve normlar uzun bir süreçte insana iyi gelen, güvende hissettiren ve sonuç olarak mutlu eden kurallar bütünü. Normal olmak herkes gibi olmaktır. Neden herkes gibi olmak bana mutluluk versin ki diye düşünebilirsiniz fakat büyük resme baktığınızda herkes gibi olmanın mutluluk verdiğini görebilirsiniz. Burada herkes gibi olmaktan kastım benzer hayatlar değil, insan variyatı dolayısıyla benzer konularla mutluluğa erişebilir.

Marjinal bir hayat arayışı başlarda belki insanı mutlu edebilir. Benim normalim bu diyebilirsiniz ama uzun vade de farklılaşma yalnızlığı getirir. Yalnızlıkta mutsuzluğu.

Laflarımı çok uzattım ve yine zihnimdeki düşünceleri tam yansıtamadığımı hissediyorum. Bu konuyu düşünmete iten kendimi normal hissetmemem. Çünkü hiç mutlu değilim ve yakın bir gelecektede bunun değişebileceğine olan inancım yok. Yeni normalleşme, yeni mutsuzluk benim için.

Normal olduğum zamanlar çok eski değil ama artık normal değilim. Normal olsam yeni normalleşmenin getirileri beni inanılmaz mutlu ederdi. Haftasonu artık atlayıp arabaya nefes alabileceğim bir yere gidebilirdim. Açılan mekanlarda çakma gurmelikler yapabilirdim. Sevidiğim insanla birlikte normal olabilirdim. Ama olamam çünkü ben normal değilim.

Normal olmak güzeldir!