Bu aralar bize ne kadar uzak geliyor değil mi? Halbuki çok değil daha bir sene öncesi en sevdiğim aktivitelerden biriydi? Bilet bulmak bazen zorlasada çok güzel günlerdi. İş çıkışı güzel bir yemek yerdik ardından tiyatro salonuna giderdik. Hınca hınç bir kalabalık. Beklerken çay kahve içerdik. Muhabbet ederdik. En sonunda yerimize geçer, anın keyfini çıkarırdık…
En son hangi oyuna gittiğimi hatırlamıyorum ama çok geçmedi üzerinden. Her zaman olduğu gibi yanımda sevdiceğim vardı. Onsuz tadı da olmazdı zaten.
Ne yazık ki pandemi dolayısıyla tiyatroya çok uzun bir ara vermek zorunda kaldık. Ta ki bir dostum bana “Sevgili Arsız Ölüm – Dirmit” online tiyatro oyununa bir bilet aldığını söyleyene kadar. Ben hiç bilmiyordum. Yarın ilk kez online bir tiyatro deneyimi yaşayacağım hem de uzun zamandır ilk kez tiyatro oyunu izlemiş olacağım.
Hayat bize her gün yeni tecrübeler sunmaya devam ediyor…
Tiyatro; insanı, insana, insanla, insanca anlatma sanatıdır.
Turgut Özakman