Bugünlerde kafam öyle karışık ki, aklımdaki neredeyse hiçbir konuya açıklık getiremiyorum. Gelecek kaygısı, günlük mevzular ve güzel anılar. Tüm bu düşünceler çok yorucu. Gelecek ve geçmiş arasında eziliyorum. Nereye gittigimi bilmiyorum, tamamen kaybolmuş hissediyorum.
Denizde sürüklenen bir kayık gibiyim. Arkama dönüp baktığımda muhteşem bir kıyı, belki o kıyıyı bir daha göremeyeceğim. Halbuki o kadar kötüyüm ki o kıyıda olmadan geçen her saniyemde. Öte yandan ben istedim o kıyıda olmamayı. Şimdi başka insanlar var o kıyıda. Ahlarla vahlarla geçen günler. Diğer taraf ise ucu bucağı görünmeyen masmavi deniz. Aklımda sorular. Başka kıyılar var mı oralarda, sonra iç sesim olsa ne olacak, sen arkandaki kıyıya aitsin. Orada olmasan bile o kıyı hep seninle olacak onu aklından atmanın yolu yok.
Karışmış bir zihin, karışık bir hayat. Buna hayat denilebilirse…
Bazı günlerin hatırası, bütün bir ömre yayılır.